Jeżeli o kwestię ubioru personelu do pracy nie zatroszczy się sam właściciel sklepu, może się okazać, że ucierpią na tym zarówno standardy higieniczne, jak i wizerunek placówki. Sprzedawca nie ma obowiązku korzystania z odzieży ochronnej, jeżeli nie wymaga tego od niego pracodawca, nie musi też orientować się, jaki fason, kolor i typ ubioru będą najbardziej odpowiednie na danym stanowisku.
● Właściciel sklepu ma prawo wymagać, by personel nosił w miejscu pracy strój służbowy. Zgodnie z art. 104 k.p., pracodawca, który ma w tej kwestii określone wymagania może je ustalić w wewnętrznym regulaminie pracy. Co w sytuacji, jeśli regulamin nie jest konieczny? Wytyczne dotyczące ubioru mogą zostać zapisane w wewnętrznej instrukcji lub nawet w umowie o pracę.
● Odzież robocza pełni głównie funkcję ochronną, ale nierzadko decyduje też o wizerunku firmy. Art. 237 § 1 k.p. określa, w jakich sytuacjach trzeba z niej korzystać. Wtedy, gdy odzież i obuwie własne pracownika mogą zniszczyć się lub znacznie zabrudzić oraz gdy stosowanie uniformu ochronnego jest konieczne z powodu wymagań technologicznych, sanitarnych lub bhp. Pracodawca nieodpłatnie zapewnia taki strój, ale zgodnie z art. 237 § 2 k.p. jest on własnością firmy.
● W rozdziale VIII („Higiena Osobista”) pkt 1 rozporządzenia WE 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29.4.2004 r. w sprawie wymagań higieny środków spożywczych (Dz.Urz. UE/L 139 z 30.4.2004 r.) zapisano: „Każda osoba pracująca w styczności z żywnością powinna utrzymywać wysoki stopień czystości osobistej i nosić odpowiednie, czyste i stosowne, ochronne okrycie wierzchnie”. Przepisy nie narzucają więc konkretnych fasonów ani tkanin. Wybór należy do właściciela sklepu.
● Ustanawiając zasady ubioru personelu placówki handlowej, warto skonsultować z pracownikami wybrane rozwiązania, np. kwestie wygody, kroju czy jakości tkaniny; by jak najlepiej dostosować strój do warunków ich pracy i indywidualnych wymagań danego stanowiska.
tekst: Beata Woźniak
