Ogólna zasada, wynikająca z art. 11 Ordynacji podatkowej, brzmi następująco: rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Reguła ta jest bezwzględnie obowiązującą na gruncie ustawy o PIT oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Podatnicy tych podatków są obowiązani rozliczać podatek dochodowy w 12-miesięcznych okresach, które pokrywają się z rokiem kalendarzowym. W przypadku osób fizycznych rok podatkowy może trwać krócej niż 12 miesięcy jedynie w takiej sytuacji, gdy rozpoczynają one lub kończą działalność gospodarczą w trakcie roku kalendarzowego. Zasada, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy obowiązuje też w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik nie ma jednak bezwzględnego obowiązku jej stosowania. Wybór roku podatkowego innego niż kalendarzowy bądź zmiana dotychczas przyjętego okresu rozliczeniowego są możliwe tylko wtedy, gdy podatnik łącznie spełni dwa warunki, wynikające z art. 8 ust. 4 ustawy o CIT:
• w dokumencie regulującym zasady ustrojowe zostanie określony inny niż rok kalendarzowy bądź już przyjęty rok podatkowy, okres kolejnych 12 miesięcy,
• o fakcie tym zostanie zawiadomiony naczelnik właściwego urzędu skarbowego; zawiadomienie to musi nastąpić najpóźniej w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego.
Warto rozważyć zmianę roku podatkowego wtedy, gdy:
• występuje sezonowość dochodów,
• istnieje ryzyko, że nie zostanie wykorzystana strata podatkowa z lat ubiegłych.
